Wat wij zeggen en wat hoort de patiënt

Wat wij zeggen en wat hoort de patiënt

Het zit hem vaak in de woorden die we gebruiken of we de patiënten mee krijgen in wat wij als zorgverlener denken dat goed is voor de patiënt.
Even een voorbeeld:
Als we uit spreken dat de patiënt onbeperkt de fysiotherapie vergoedt krijgt uit zijn aanvullende verzekering, wat denkt U dan wat de patiënt hoort? Mijn ervaring is in veel gevallen de patiënt hoort dat het aan hen ligt, dat ze kunnen afspreken wanneer zij denken dat het nodig is. En dat wij als fysiotherapeut bereidwillig het van de patiënt verwachte werk doen, alles wordt immers vergoed.

Perceptie speelt met onze interpretatie.. en daarbij, de fysiotherapeut is maar een klein onderdeel van het groter geheel. Moet het niet zo zijn dat wij als fysiotherapeut bereidwillig helpen met het probleem van de patiënt zodat zij daarna zelfstandig weer verder kunnen? Door handvatten te geven, zodat de patiënt niet terug hoeft te komen om opnieuw te beginnen. Dat is volgens mij onze belangrijkste taak als zorgverlener. Met andere woorden, moeten wij niet nastreven de patiënt onafhankelijk te maken van de fysiotherapie behandelingen, ongeacht het aantal uit de aanvullende verzekering mogelijk te vergoeden behandelingen?

Het is onze expertise de juiste woorden te gebruiken richting de patiënt en aan te geven dat wij de klacht van de patiënt begrijpen, en welke consequenties dat heeft voor zijn of haar functioneren. Zelfvertrouwen geven in het lichamelijk functioneren, en dat wij een bijdrage kunnen leveren aan het verminderen van de klacht die hinder oplevert. Als wij serieus menen dat er geen klacht is, omdat men geen lichamelijke bevindingen heeft(en dat gebeurt echt!) en dus de 'outcome' anders is dan men had verwacht, dan doen wij iets niet goed. Want de patiënt heeft wel degelijk een klacht en komt bij ons om hulp vragen. De patiënt stelt zich kwetsbaar op en het is belangrijk dat serieus te nemen. Er wordt niet altijd goed naar de patiënt geluisterd. Het is dan niet de bedoeling dat de klacht gebagatelliseerd wordt vanuit je eigen gevoel, althans dat vind ik. Het is van belang dat de fysiotherapeut en de patiënt samen tot een oplossing van het probleem kunnen komen of in ieder geval het reduceren van de klachten van de patiënt. Zeg niet dat het beter is je 'rug niet te buigen' als je zoveel klachten hebt, patiënten leren dan dat buigen slecht is voor je rug...  Althans dat is wat patiënten horen. Probeer aan te geven welke mogelijkheden er nog meer zijn, want die zijn er zeker. Alleen al door goed te kijken naar het bewegen van de patiënt kun je veel leren over de patiënt zodat de juiste behandeling kan worden ingesteld.
Je bent niet 'scheef', je bekken of SI gewricht staat niet 'scheef', je rug zit niet 'vast', al omschrijven patiënten dit wel wel zo. Het is ook niet iets wat wij als fysiotherapeuten zomaar even 'recht kunnen zetten'. De fysiotherapeut kan samen met de patiënt zoeken naar oplossing waarom er de gevoelde 'scheefstand' is die door de patiënt als niet aangenaam of niet als de normaal ervaren wordt. Wij kunnen aanleren een andere positie aan te nemen, door middel van oefeningen, verandering van spierspanning, houdingsveranderingen via video feedback en foto feedback. Hierdoor kunnen patiënten ervaren dat klachten kunnen afnemen. Huiswerkoefeningen op video meegeven die ze zelf uitvoeren op de video zodat ze niet op internet gaan zoeken naar filmpjes, maar een eigen filmpje hebben met voor hen de juiste uitvoering en instructies. Alleen dat wat voor die patiënt van toepassing is. Er is namelijk niet 1 oefenrecept voor iedereen gelijk. Neem dus nooit de klacht uit handen van je patiënt. Maar leer de patiënt verantwoord, desnoods aangepast, bewegen tijdens klachten perioden en daarna. Zodat normaal bewegen zonder hinder terug kan komen en daardoor het vertrouwen en de mogelijkheid aan sport of extra bewegen te kunnen doen, geen belemmering meer hoeft te zijn. 



Stof tot nadenken dus.. 


Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 
https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1 

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden. Een belangrijk aspect is dat ze eerst hun persoonlijke grenzen moeten zien te bepalen, de zwakke schakels. Laat het lichaam eerst aan inspanning wennen pas dan kan er aan een opbouw begonnen worden. De meeste trainingen ca. 80% laag intensief, dus een makkelijk trainings-gevoel, kan overbelasting en met name mechanische overbelasting voorkomen. Met mechanische belasting worden de gewrichten, pezen en spieren bedoeld die langer nodig hebben om stevig te worden voor de inspannings-belasting.

(foto eigen bezit)

Getrainde mensen hebben na een blessure periode vaak nog een goede cardio-capaciteit en als de blessure dan niet meer te voelen is, is de neiging om te snel op te bouwen aanwezig. Hierdoor is de kans op nieuwe blessures vrij groot. Getrainde mensen moeten dus ook rekening houden met "verloren" belastbaarheid tijdens de rustperiode. Eigenlijk is vooral de specifieke belastbaarheid voor de sporttak weg. Er is geen echte formule, maar mijn ervaring heeft mij geleerd dat je voor elke week dat je niet kan trainen minimaal 2 weken herstel nodig hebt voordat je op je ''oude niveau'' verder kunt gaan. Dus 6 weken rust betekent dus gemiddeld 12 weken opbouw, om op je oude niveau verder te kunnen. Fouten maken is niet erg als je maar léért van je fouten, dat werkt ook blessure preventief.

Extra fitness werkt ook blessurepreventief, hiermee bedoel ik spier-fitness= mechanische belastbaarheid. Je wordt er niet beter of sneller van maar het beschermt je tegen blessures waardoor je intensievere trainingen beter aan kan. Van de intensievere trainingen word je wel sneller en sterker. Het lichaam leert dan de intensievere trainingen beter te ''dragen''. Zo'n circa 20% van je trainingen kunnen veilig intensief zijn. Kracht, fitness en spieroefeningen moeten gerelateerd worden aan het trainingsdoel. Trainingsdoelen worden gemaakt in tijd en moeten overzichtelijk en haalbaar zijn.

Spier-fitness training begint met het leren van de mogelijkheid wat ze voor een lichaam kunnen betekenen. Waar gebeurt wat…als…voelen…doen...en snappen waarom oefeningen op een bepaalde manier in vorm en intensiteit gedaan moeten worden. En waar moet je de oefeningen goed voelen, aan welke spieren. Niet zomaar doen omdat het gezegd wordt, meedenken is gewenst!

Spier-fitness training kan je leren controle te hebben over bewegingen met een minimaal extra gewicht. Leren voelen wat er gebeurt. Pas dan kan er met meer extra gewicht gerichter worden getraind. Ik zeg altijd dat de hoeveelheid gewicht die eraan hangt niets zegt over de kwaliteit, aan ''domme kracht'' heb je niets. De uitvoering van de bewegingen en het juiste gevoel daarbij zegt veel meer over de kwaliteit van die training.
Weer even terug naar vorige blog: https://fysiosportcoach.blogspot.com/2018/08/wat-je-moet-weten-over-trainen-en-de.html

waarin ik aangeef dat trainingsprikkels het ''lichaams'' evenwicht verstoren. Dit houdt in dat er regelmaat, maar ook variatie moet zijn in de trainingen(prikkels). Afwisselend hoog en laag, en soms met sterke variatie bijvoorbeeld in snelheid en traagheid van bewegen of aantallen of series. Langdurige eenzelfde prikkelniveau laat het lichaam ''inslapen'' met als negatief effect de toename van blessuregevoeligheid. Eenzijdig trainen is dus niet verstandig. Soms maakt men fouten, maar als je deze goed inventariseert, evalueert en er naar handelt kun je er alleen maar van leren, jezelf verbeteren, en heb je minder kans op nieuwe blessures. Dus eerlijk zijn naar jezelf en het niet voor de coach of trainer doen. Zo leer je de beperkingen en de zwakke schakels van je lichaam kennen. Als het lichaam eenmaal gevorderd getraind is kunnen er meer sportspecifieke belastende trainingen samengesteld worden.

Schroom niet om informatie te winnen bij deskundige mensen op dit gebied.
Rust= Herstel=Opbouw=Aanpassing van je trainingsniveau

Stof tot nadenken dus..

Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 
https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1

Wat je moet weten over trainen en de trainbaarheid van het lichaam

Wat je moet weten over trainen en de trainbaarheid van het lichaam

De bekende atletiek trainer Henk Kraaijenhof zegt het al zo lang: “doe wat nodig is, niet wat mogelijk is”. Hoe overtuig je een sporter dat ‘minder’ ‘meer’ oplevert?

Vandaar dat ik hier probeer in mijn eigen woorden nog eens de kennis die ik de afgelopen 30 jaar heb vergaard door te doen, niet te doen, veel lezen, uit een te zetten. Ik gebruik de meest bekende definities en uitdrukkingen die je overal tegenkomt als het over trainen van het lichaam gaat. De meeste principes zijn al lang bekend maar waarom handelt niet iedereen er naar? Waarom worden er toch nog zoveel fouten gemaakt door sporters en trainers? Vraag je altijd eerst af met welk doel je wil gaan trainen. Over het algemeen willen mensen hun fitheid niveau verbeteren naar een hoger level. Maar welke training ga je doen, wanneer en hoe vaak? Voor iedereen is het uitgangspunt anders.

Trainen in het algemeen is het ontwikkelen van het aanpassingsvermogen en de coördinatie van het lichaam. Onder coördinatie verstaat men het juist afstemmen van de spieren en het zenuwstelsel bij complexe bewegingen. Hieronder valt lenigheid-kracht-snelheid-uithoudingsvermogen. Het lichaam is in staat positief te adapteren, aan te passen, voor de langere termijn aan de toegediende trainingsprikkels. Dat houdt in dat als deze prikkels zodanig zijn deze het op dat moment aanwezige conditie-evenwicht verstoren, het lichaam reageert met een aanpassing tegen deze verstoring. In principe een positieve, gewenste aanpassing.

Trainen is in die zin vooral het verbeteren van je zwakke punten. Als je gaat trainen is het doel ‘ergens’ in je lichaam verbeteringen aan te brengen. Met trainen verstoor je de evenwicht situatie waar het lichaam zich op dat moment in bevindt. Het lichaam reageert hierop met een instelling op een nieuw niveau, dit noem je herstel, zodat je daarna meer aan kan met minder energieverbruik. Let op dat, hoe intensiever deze verstoring is, hoe meer tijd het lichaam nodig heeft om te kunnen herstellen zodat adaptatie op langere termijn plaats vindt.

Herstel: Meestal heeft het lichaam aan 1 tot 1½ dag gerichte rust genoeg, maar soms is nog 1 dag extra nodig. En nog belangrijker: een goede nachtrust, want daarin vindt het meeste herstel plaats. Rust geeft herstel en daar wordt het lichaam beter van. De balans tussen rust en herstel moeten kloppen. Een stijging van de prestatie is de beloning, en laat zien dat er adaptatie heeft plaats gevonden aan de trainingsintensiteit, maar dit kost wel enige tijd.

Trainen is wel een persoonlijk iets, namelijk wat voor de één genoeg is hoeft voor de ander nog niet genoeg te zijn, ieder mens reageert uniek op trainingen, het is goed erachter te komen wat bij je past, van daaruit kun je trainingen dan zorgvuldig kiezen en aanpassen. Dagelijkse bezigheden zoals gezin, werk, studie hebben invloed op de training-intensiteit. Als deze dagelijkse bezigheden een fulltime job is, moet je hier wel rekening mee houden, meer dan wie deze belasting niet heeft.

Trainen heeft zin als de trainingsprikkel op het goede moment plaatsvindt. Daarnaast neemt de trekvastheid en de stevigheid van de weke delen(spieren, pezen,banden) ook toe, de zogenaamde "belastbaarheid" neemt toe. Echter wanneer je stopt met trainen neemt dit ook weer af wat een belangrijk gegeven is in blessure perioden. Na circa 3 weken stilzitten daalt al de belastbaarheid van de weke delen. Hiermee zul je rekening moeten houden tijdens je opbouw periode daarna.

Bij Langdurige dezelfde prikkels treedt er gewenning en geen verbetering op, daarom is het zinvol dat je regelmatig verschillende trainingsvormen toedient om dit te voorkomen.

Stof tot nadenken dus..

Wordt vervolgd in blog:
https://fysiosportcoach.blogspot.com/2018/08/beginners-hebben-weinig-tot-geen.html

Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 
https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1

Het is ook de Patiënt die mede verantwoordelijk is voor zijn eigen genezing

Het is ook de Patiënt die mede verantwoordelijk is voor zijn eigen genezing

De fysiotherapeut speelt hierbij een ondersteunende rol. De fysiotherapeut geeft aan wat de rol en verantwoordelijkheid is van zijn of haar handelen, maar de patiënt besluit nog altijd zelf of hij/zij instemt met het behandelvoorstel en dus daarmee akkoord gaat. Tegenwoordig moeten wij fysiotherapeuten dat ook digitaal vastleggen.

Een fysiotherapeut houdt zich bezig met de behandeling van klachten aan het steun- en bewegingsapparaat van de mens.

"Patiënten, met klachten gerelateerd aan het steun- en bewegingsapparaat, worden ondersteund door oefeningen of door verschillende categorieën fysische therapieën, geholpen om beweeglijkheid te verbeteren en zo mogelijk pijn te verminderen".

Het doel van de behandelingen kan dan onder andere zijn:

- pijn verminderen, daardoor..

- verbeterd functioneren van gebieden van het lichaam

- optimaal functioneren binnen de grenzen van een chronische aandoening

Als mensen naar de fysiotherapeut gaan, ook voor de tweede, derde, of zoveelste keer, zou ik willen adviseren deze pagina eens door te lezen. Hier staat precies waar wij voor opgeleid zijn.

Link naar: Wiki definitie van fysiotherapie

Hoe komt het dan toch dat patiënten nog steeds de verantwoordelijkheid in de handen van de fysiotherapeut leggen, of willen leggen, of zich er aan overgeven zonder zelf na te denken, mee te willen denken? Komt dit door de patiënt of door de fysiotherapeut?
Als ik al mijn blogs nog eens rustig door lees, en kritisch bekijk, dan kom ik vanaf het begin steeds dezelfde kern tegen in mijn verhaaltjes.
Namelijk hoe functioneren onze spieren en hoe gaan wij, eigenaren van ons lijf, met onze spieren om? Hoe is het met de eigen verantwoordelijkheid? Oorspronkelijk is de fysiotherapie ontstaan uit de heilgymnastiekmassage. Het woord zegt het al: gymnastiek, lichamelijke oefening wat heil kan geven? Dus toch door middel van bewegen? In mijn opleiding aan de ALO(Amsterdamse Academie voor Lichamelijke Oefening), heb ik geleerd lichamelijke oefening te geven, of te wel gymnastiek. Dat leek mij leuk. Later heb ik ontdekt dat lichamelijke oefening geven aan mensen die vastlopen in hun bewegen iets leuker vond. Ik ben door gegaan naar de opleiding fysiotherapie en heb mij ontwikkeld tot wat ik nu ben.Ik ben er wel zo langzamerhand achter, dat je voor bewegen wel werkende gewrichten en spieren nodig hebt. In de meeste gevallen is dit niet het onderliggende beweeg probleem, dat is voor mij wel duidelijk. Tenzij er een auto-immuun aandoening, bijvoorbeeld bij reuma, aanwezig is, dan zijn onze gewrichten aangetast, is er pijn en dat heeft effect op hoe we die gewrichten aansturen. Pijn zal altijd een belemmerd bewegen initiëren, zelfs bij mij. Dat kan 2, 3, 7 dagen duren, maar dan ga ik bij mezelf op zoek of ik, door anders bewegen, aangepast bewegen of door de basisfunctie van de spieren te testen, de pijn positief kan beïnvloeden. Dit probeer ik ook bij patiënten die bijvoorbeeld met reuma behept zijn. Met andere woorden, je gaat samen op zoek naar de meest optimale manier van aansturen van de spieren, en daardoor voel ik mij meer BeweegCoach, SpierenCoach, FysioCoach? Het is in de periode van de jaren 80, 90, heel gangbaar geweest dat er voornamelijk alleen hands-on, letterlijk: klachten uit handen nemen, werd gewerkt door fysiotherapeuten tenzij je met de sportfysiotherapie in contact kwam. Hierdoor zijn patiënten waarschijnlijk het oorspronkelijke doel uit het oog verloren. De laatste jaren verdween het hands-on werken naar de achtergrond en staan bewegen en oefenen op de voorgrond. Dat wil ik graag uitdragen, omdat daar onze kracht en de kracht van de patiënt ligt. Ik weet al geruime tijd: Neem nooit de klacht uit handen van de patiënt, deze verliest daardoor zijn/haar eigen verantwoordelijkheid. Nog steeds hoor ik veel, lees ik her en der op sites, dat het de fysiotherapeut is die het probleem wel even kan of gaat oplossen.. hands-on, naalden, shock apparatuur, manipuleren, noem maar op. Beter lijkt mij dat het als ondersteuning wordt aangemerkt en niet als oplossing. Zodat binnen onze eigen grenzen de mogelijkheden even onbeperkt zijn als daarbuiten (vrij vertaald naar Jules Deelder, dichter).

Stof tot nadenken dus..



Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 
https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1

Als Zorgverlener ontzorgen

Als Zorgverlener ontzorgen

“Jij neemt mijn zorgen uit handen” zei laatst een tevreden patiënt die de deur uit ging. “Dat is wat jij doet. Dat ik mij geen zorgen hoef te maken dat het mis kan gaan bij wat ik nu voel en dat het over gaat. Jij, als fysiotherapeut, geeft zekerheid dat het niet mis hoeft te gaan. ”Zekerheid, is dat niet wat we allemaal willen? Als er pijn wordt ervaren, kan dat zorgen geven.

Nadenken over pijn kan zorgen geven, onzekerheid over het waarom, kan het kwaad, kan het stuk.

Pijn ervaren we in ons brein en dat zet ons aan het denken. Een ieder gaat anders om met pijn.

Een deel van hoe men met pijn omgaat is, zeker weten, aangeleerd.

Men negeert pijn..

Men past zich aan..

Men beweegt naar pijn toe..

Men beweegt van pijn af..

Men verzet zich tegen pijn..

Wat ik weet is dat pijn de functie verstoort.

Een eenmaal verstoorde functie kan pijn in stand houden, wat een
verstoord functioneren tot gevolg heeft.. een vicieuze cirkel.

(Foto uit eigen collectie)

Maar uiteindelijk zijn we het toch zelf, en niemand anders, die beslist of je meegaat met de pijn, oplossingen probeert te vinden, of er tegen in verzet komt. Dat maakt het voor de fysiotherapeut uiterst moeilijk om de juiste beweegadviezen te geven aan één ieder. Want nadenken over bewegen kan ook verwarring brengen. Tegenwoordig zijn de huidige middelen, zoals je smartphone, goed te gebruiken om aan de hand van een foto of video feedback te geven. Soms confronterend voor de patiënt. Proberen de verschillende beweeg opties te laten zien en voelen is dan mijn doel. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ze er achteraf niet blij mee waren. Hierdoor wordt het ook mogelijk beweeg opdrachten makkelijker thuis te doen en terug te kijken. Blijft over dat ik als fysiotherapeut nog extra zorg kan verlenen in de vorm van mobilisaties om zo het juiste bewegen, en daardoor de gewenste pijnreductie te realiseren. Afname van pijn kan resulteren in een beter functioneren, wat afname van pijn realiseert. Door middel van bewegen, functioneren onze spieren beter, blijven ze beter behouden en behouden we onze flexibiliteit en bewegingsruimte. Ruimte in bewegen die we gaan missen als we ergens last van hebben, omdat pijn beperkt en afname van functie tot gevolg heeft. Over bewegingsarmoede en daardoor verlies van spierkracht schreef ik al eens eerder. Lees ook ‘ruimte spieren’ 

Hoe vinden we nu de juiste balans? Te veel bewegen kan leiden naar pijn, tot afname bewegingsruimte en flexibiliteit, maar te weinig bewegen ook.
Wat is te veel?
Wat is te weinig?

Echter, ik denk dat over het algemeen een ieder wel weet of men te veel of te weinig beweegt. Dat wil zeggen of men actief is, zich fysiek fit voelt of niet. Het komt wel eens voor dat je advies van meer bewegen te letterlijk wordt opgevat en dat men dan de hele dag met bewegen bezig is. Rust is ook enorm belangrijk. Uitrusten betekent herstellen, dat vergeet men nog wel eens. De juiste verhouding vinden is dus niet altijd even eenvoudig. Overleg met een zorg professional, Fysiotherapeut of personal-trainer die kan dit goed in kaart brengen, adviseren en begeleiden.


Stof tot nadenken dus..



Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 

https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1