Wat heb ik de afgelopen 4 jaar zien veranderen?

Wat heb ik de afgelopen 4 jaar zien veranderen?

De afgelopen 4 jaar heb ik geprobeerd bewegen meer onder de aandacht te brengen. Nu, 4 jaar later, staat er op ieder platform wat ook maar enigszins met gezondheid te maken heeft, dat bewegen het belangrijkste ingrediënt is voor een fysiek en mentaal gezond leven. 

Aan het begin van elk jaar is iedereen voornemens de dingen in het leven anders te gaan doen. Als deze veranderingen enigszins aansluiten bij wat je al deed, is het reëel dat je aan de goede voornemens kunt voldoen. Anders is het gedoemd te mislukken. Een fysiek en mentaal gezond leven is een levenswijze. We zijn uiteraard in staat onze levenswijze of levensfilosofie, hoe je het ook wil noemen, aan te passen, maar alleen als het bij ons past en anders niet. Een kleinere maat broek past over 6 maanden nog steeds niet. Onze eigen maat daarentegen zit wel lekkerder na 6 maanden. Dit lukt dus alleen met aanpassingen binnen je eigen structuur.

Ik ben mij ervan bewust dat er echt uitzonderingen zijn, dat vind ik bewonderenswaardig en moedig ik aan. 

Hier wil ik het eigenlijk hebben over degenen die aan het begin van elk jaar weer zeggen dat ze willen afvallen, zich te zwaar vinden en vinden dat ze teveel gegeten hebben de afgelopen maanden.. en daar voornamelijk de 'schuldvraag' leggen. Dit is het waggelende Jo Jo effect.

Wat heb ik nu zien veranderen? Niet veel, er zijn niet meer mensen meer gaan bewegen. Ze zijn anders gaan bewegen, en met name het afgelopen jaar, simpelweg omdat hun woon-werk bewegend verkeer is afgenomen of volledig tot stilstand is gekomen. Alleen dat besef is er nog niet helemaal. Men geeft aan veel meer te zijn gaan wandelen, maar vergeten dus dat er iets anders is weggevallen. Ik ben vooral bezig dit goed uit te leggen en onder woorden te brengen zodat dit besef ook doordringt. Als binnen de toekomst het vanuit huis werken de nieuwe norm is, zal je moeten kijken naar meer alternatieven van bewegen en binnen het thuiswerken evenveel uren te maken als dat je op kantoor zou werken. De overgebleven tijd kun je dan besteden aan daadwerkelijk extra bewegen. In essentie gaat het dus om een verandering in gedrag wat je langer kan volhouden dan een dieet van 3 maanden om tot een gezond fysiek en mentaal leven te komen.

Lees deze nog eens van 2 jaar(oktober 2017) geleden: "nu bewegen geen noodzaak meer is"

 https://fysiosportcoach.blogspot.com/2017/10/nu-bewegen-geen-noodzaak-meer-is.html

En deze uit de Volkskrant van 8 januari 2020:

https://www.volkskrant.nl/wetenschap/waarom-het-zo-moeilijk-vechten-is-tegen-het-jojo-effect-en-hoe-blijvend-afvallen-misschien-toch-lukt~bf9613ed/

Stof tot nadenken dus...

De Dokter... in Bewegen! Exercise Is Medicine...

De Dokter...  in Bewegen! Exercise Is Medicine...

Pijnstilling: Tabletten op recept of oefeningen op recept...

Als de dokter het zegt dan volgt men dit over het algemeen, zonder enige twijfel, want de dokter is immers de geneesheer/vrouw, opgeleid om iemand beter te maken..

Hij/zij schrijft een recept uit en zegt er ook nog bij dat het belangrijk is de kuur af te maken.
Het is niet fijn en zeer hinderlijk voor je functioneren om pijn te ervaren.
Pijn heeft een beschermende functie en het is niet altijd verstandig de pijn met pijnstillers te stillen. Stillen zegt het al, stil maken. Als iets zich stil houdt wil dat nog niet zeggen dat het weg is. Anders gezegd is de mogelijke oorzaak van de pijnervaring ook aangepakt?
In mijn werk gaat het om pijn aan het bewegingsapparaat en pijn bij wel of niet bewegen.
Pijn aan het bewegingsapparaat kan een signaal zijn van minder goed functioneren van onze spieren en gewrichten. Minder goed functioneren leidt op langere termijn ook tot verlies van functie.
Het is moeilijk om normaal te bewegen terwijl het pijn doet. Men heeft de neiging het juist te beschermen door het met rust te laten en compensatoir te bewegen waardoor de pijn op dat moment niet verergerd. Deze compensatie in het bewegingspatroon hebben we vaak zelf niet in de gaten. Als we onze spieren met rust laten, zullen ze na verloop van tijd atrofiëren. Als spieren afvallen, atrofiëren, en minder hun functie uitoefenen worden ze zwakker en stijver. Dit ervaren we weer als hinderlijk, mogelijk ook pijnlijk bij gebruik.
Ik ben ervoor om deze compensatie in bewegingspatroon, die de pijn ook in stand kan houden, te signaleren en er iets zinnigs mee te doen voor de patiënt.

Als we 'pijnstilling' realiseren met medicijnen zijn we eigenlijk niet op zoek naar de oorzaak van de pijn, maar bestrijden we het symptoom pijn. Dan ben je dus niet op zoek naar oplossingen zeker niet voor op langere termijn. Tenzij al duidelijk is dat het niet anders kan.
We kunnen zelfs afhankelijk worden van die pijnstillers, er verslaafd aan raken.
Het is vaak lastig de oorzaak van pijn te vinden, zeker als de pijn al langer bestaat. Hier praat ik over in mijn vak, namelijk pijn bij bewegen en aan het bewegingsapparaat. Daar ben ik voor opgeleid. In de meeste gevallen kunnen patiënten met mijn hulp met bewegen hun eigen pijnervaring beïnvloeden zonder daarbij afhankelijk van mij te worden. Ik hoop wel dat patiënten hierdoor hun pijn positief beïnvloeden en in die zin 'verslaafd raken' aan het beter bewegen of oefeningen doen. Vooruit kijkend, dat een ieder zijn eigen beweegrecept altijd op voorraad heeft, als langere termijn oplossing, als nodig is.
Ik ben van mening dat nog steeds een groot aantal huidige (huis)artsen en ook de langstzittende, minder kennis hebben van het bewegingsapparaat en over wat compensatoir bewegen doet met ons hele beweegstelsel op langere termijn. Daardoor wordt er nog steeds snel pijnstilling voorgeschreven in de vorm van tabletten. Er wordt nog steeds te weinig aan ons, fysiotherapeuten, gevraagd welke mogelijke combinatie, oefentherapieën, ondersteund met tijdelijke pijnstilling in tabletvorm mogelijk zijn. Is dit arrogantie, verdienmodel?
Ik zie De Fysiotherapeut als de 'De Dokter in Bewegen'.

Ik zie het al voor me, en hoop dat de huisartsen dat durven te doen: Ik stuur u door naar de 'De Dokter in Bewegen', die kan u verder het juiste beweeg recept voorschrijven!

Lets hope so.

Stof tot nadenken dus...

Redder of Hulpverlener?

Foto eigen bezit

Redder of hulpverlener?




Wie ben ik als fysiotherapeut: 

Ben ik redder of hulpverlener of fixer?
Ben ik driller, coach of kwikfit?
Wie durft hier eerlijk antwoord op te geven?

Door wie zal u, als u op zoek bent naar hulp, geholpen willen worden, de redder, driller of hulpverlener?









Stof tot nadenken dus...






Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 
https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden. Een belangrijk aspect is dat ze eerst hun persoonlijke grenzen moeten zien te bepalen, de zwakke schakels. Laat het lichaam eerst aan inspanning wennen pas dan kan er aan een opbouw begonnen worden. De meeste trainingen ca. 80% laag intensief, dus een makkelijk trainings-gevoel, dit kan overbelasting en met name mechanische overbelasting voorkomen. Met mechanische belasting worden de gewrichten, pezen en spieren bedoeld die langer nodig hebben om stevig te worden voor de inspannings-belasting.

(foto eigen bezit)

Getrainde mensen hebben na een blessure periode vaak nog een goede cardio-capaciteit en als de blessure dan niet meer te voelen is, is de neiging om te snel op te bouwen aanwezig. Hierdoor is de kans op nieuwe blessures vrij groot. Getrainde mensen moeten dus ook rekening houden met "verloren" belastbaarheid tijdens de rustperiode. Eigenlijk is vooral de specifieke belastbaarheid voor de sporttak weg. Er is geen echte formule, maar mijn ervaring heeft mij geleerd dat je voor elke week dat je niet kan trainen minimaal 2 weken herstel nodig hebt voordat je op je ''oude niveau'' verder kunt gaan. Dus 6 weken rust betekent dus gemiddeld 12 weken opbouw, om op je oude niveau verder te kunnen. Fouten maken is niet erg als je maar léért van je fouten, dat werkt ook blessure preventief.

Extra fitness werkt ook blessurepreventief, hiermee bedoel ik spier-fitness= mechanische belastbaarheid. Je wordt er niet beter of sneller van maar het beschermt je tegen blessures waardoor je intensievere trainingen beter aan kan. Van de intensievere trainingen word je wel sneller en sterker. Het lichaam leert dan de intensievere trainingen beter te ''dragen''. Zo'n circa 20% van je trainingen kunnen veilig intensief zijn. Kracht, fitness en spieroefeningen moeten gerelateerd worden aan het trainingsdoel. Trainingsdoelen worden gemaakt in tijd en moeten overzichtelijk en haalbaar zijn.

Spier-fitness training begint met het leren van de mogelijkheid wat ze voor een lichaam kunnen betekenen. Waar gebeurt wat…als…voelen…doen...en snappen waarom oefeningen op een bepaalde manier in vorm en intensiteit gedaan moeten worden. En waar moet je de oefeningen goed voelen, aan welke spieren. Niet zomaar doen omdat het gezegd wordt, meedenken is gewenst!

Spier-fitness training kan je leren controle te hebben over bewegingen met een minimaal extra gewicht. Leren voelen wat er gebeurt. Pas dan kan er met meer extra gewicht gerichter worden getraind. Ik zeg altijd dat de hoeveelheid gewicht die eraan hangt niets zegt over de kwaliteit, aan ''domme kracht'' heb je niets. De uitvoering van de bewegingen en het juiste gevoel daarbij zegt veel meer over de kwaliteit van die training.
Weer even terug naar vorige blog: https://fysiosportcoach.blogspot.com/2018/08/wat-je-moet-weten-over-trainen-en-de.html

waarin ik aangeef dat trainingsprikkels het ''lichaams'' evenwicht verstoren. Dit houdt in dat er regelmaat, maar ook variatie moet zijn in de trainingen(prikkels). Afwisselend hoog en laag, en soms met sterke variatie bijvoorbeeld in snelheid en traagheid van bewegen of aantallen of series. Langdurig eenzelfde prikkelniveau laat het lichaam ''inslapen'' met als negatief effect de toename van blessuregevoeligheid. Eenzijdig trainen is dus niet verstandig. Soms maakt men fouten, maar als je deze goed inventariseert, evalueert en er naar handelt kun je er alleen maar van leren, jezelf verbeteren, en heb je minder kans op nieuwe blessures. Dus eerlijk zijn naar jezelf en het niet voor de coach of trainer doen. Zo leer je de beperkingen en de zwakke schakels van je lichaam kennen. Als het lichaam eenmaal gevorderd getraind is kunnen er meer sportspecifieke belastende trainingen samengesteld worden.

Schroom niet om informatie in te winnen bij deskundige mensen op dit gebied.
Rust= Herstel=Opbouw=Aanpassing van je trainingsniveau

Stof tot nadenken dus...

Wat je moet weten over trainen en de trainbaarheid van het lichaam

Wat je moet weten over trainen en de trainbaarheid van het lichaam

De bekende atletiek trainer Henk Kraaijenhof zegt het al zo lang: “doe wat nodig is, niet wat mogelijk is”. Hoe overtuig je een sporter dat ‘minder’ ‘meer’ oplevert?

Vandaar dat ik hier probeer in mijn eigen woorden nog eens de kennis die ik de afgelopen 30 jaar heb vergaard door te doen, niet te doen, veel lezen, uit een te zetten. Ik gebruik de meest bekende definities en uitdrukkingen die je overal tegenkomt als het over trainen van het lichaam gaat. De meeste principes zijn al lang bekend maar waarom handelt niet iedereen er naar? Waarom worden er toch nog zoveel fouten gemaakt door sporters en trainers? Vraag je altijd eerst af met welk doel je wil gaan trainen. Over het algemeen willen mensen hun fitheid niveau verbeteren naar een hoger level. Maar welke training ga je doen, wanneer en hoe vaak? Voor iedereen is het uitgangspunt anders.

Trainen in het algemeen is het ontwikkelen van het aanpassingsvermogen en de coördinatie van het lichaam. Onder coördinatie verstaat men het juist afstemmen van de spieren en het zenuwstelsel bij complexe bewegingen. Hieronder valt lenigheid-kracht-snelheid-uithoudingsvermogen. Het lichaam is in staat positief te adapteren, aan te passen, voor de langere termijn aan de toegediende trainingsprikkels. Dat houdt in dat als deze prikkels zodanig zijn dat deze het op dat moment aanwezige conditie-evenwicht verstoren, het lichaam reageert met een aanpassing tegen deze verstoring. In principe een positieve, gewenste aanpassing.

Trainen is in die zin vooral het verbeteren van je zwakke punten. Als je gaat trainen is het doel ‘ergens’ in je lichaam verbeteringen aan te brengen. Met trainen verstoor je de evenwicht situatie waar het lichaam zich op dat moment in bevindt. Het lichaam reageert hierop met een instelling op een nieuw niveau, dit noem je herstel, zodat je daarna meer aan kan met minder energieverbruik. Let op dat, hoe intensiever deze verstoring is, hoe meer tijd het lichaam nodig heeft om te kunnen herstellen zodat adaptatie op langere termijn plaats vindt.

Herstel: Meestal heeft het lichaam aan 1 tot 1½ dag gerichte rust genoeg, maar soms is nog 1 dag extra nodig. En nog belangrijker: een goede nachtrust, want daarin vindt het meeste herstel plaats. Rust geeft herstel en daar wordt het lichaam beter van. De balans tussen rust en herstel moeten kloppen. Een stijging van de prestatie is de beloning, en laat zien dat er adaptatie heeft plaats gevonden aan de trainingsintensiteit, maar dit kost wel enige tijd.

Trainen is wel een persoonlijk iets, namelijk wat voor de één genoeg is hoeft voor de ander nog niet genoeg te zijn, ieder mens reageert uniek op trainingen, het is goed erachter te komen wat bij je past, van daaruit kun je trainingen dan zorgvuldig kiezen en aanpassen. Dagelijkse bezigheden zoals gezin, werk, studie hebben invloed op de training-intensiteit. Als deze dagelijkse bezigheden een fulltime job is, moet je hier wel rekening mee houden, meer dan wie deze belasting niet heeft.

Trainen heeft zin als de trainingsprikkel op het goede moment plaatsvindt. Daarnaast neemt de trekvastheid en de stevigheid van de weke delen(spieren, pezen,banden) ook toe, de zogenaamde "belastbaarheid" neemt toe. Echter wanneer je stopt met trainen neemt dit ook weer af wat een belangrijk gegeven is in blessure perioden. Na circa 3 weken stilzitten daalt al de belastbaarheid van de weke delen. Hiermee zul je rekening moeten houden tijdens je opbouw periode daarna.

Bij Langdurig dezelfde prikkels treedt er gewenning en geen verbetering op, daarom is het zinvol dat je regelmatig verschillende trainingsvormen toedient om dit te voorkomen.

Stof tot nadenken dus...

Wordt vervolgd in blog:
https://fysiosportcoach.blogspot.com/2018/08/beginners-hebben-weinig-tot-geen.html

Het is ook de Patiënt die mede verantwoordelijk is voor zijn eigen genezing

Het is ook de Patiënt die mede verantwoordelijk is voor zijn eigen genezing

De fysiotherapeut speelt hierbij een ondersteunende rol. De fysiotherapeut geeft aan wat de rol en verantwoordelijkheid is van zijn of haar handelen, maar de patiënt besluit nog altijd zelf of hij/zij instemt met het behandelvoorstel en dus daarmee akkoord gaat. Tegenwoordig moeten wij fysiotherapeuten dat ook digitaal vastleggen.

Een fysiotherapeut houdt zich bezig met de behandeling van klachten aan het steun- en bewegingsapparaat van de mens.

"Patiënten, met klachten gerelateerd aan het steun- en bewegingsapparaat, worden ondersteund door oefeningen of door verschillende categorieën fysische therapieën, geholpen om beweeglijkheid te verbeteren en zo mogelijk pijn te verminderen".

Het doel van de behandelingen kan dan onder andere zijn:

- pijn verminderen, daardoor..

- verbeterd functioneren van gebieden van het lichaam

- optimaal functioneren binnen de grenzen van een chronische aandoening

Als mensen naar de fysiotherapeut gaan, ook voor de tweede, derde, of zoveelste keer, zou ik willen adviseren deze pagina eens door te lezen. Hier staat precies waar wij voor opgeleid zijn.

Link naar: Wiki definitie van fysiotherapie

Hoe komt het dan toch dat patiënten nog steeds de verantwoordelijkheid in de handen van de fysiotherapeut leggen, of willen leggen, of zich er aan overgeven zonder zelf na te denken, mee te willen denken? Komt dit door de patiënt of door de fysiotherapeut?
Als ik al mijn blogs nog eens rustig door lees, en kritisch bekijk, dan kom ik vanaf het begin steeds dezelfde kern tegen in mijn verhaaltjes.
Namelijk hoe functioneren onze spieren en hoe gaan wij, eigenaren van ons lijf, met onze spieren om? Hoe is het met de eigen verantwoordelijkheid? Oorspronkelijk is de fysiotherapie ontstaan uit de heilgymnastiekmassage. Het woord zegt het al: gymnastiek, lichamelijke oefening wat heil kan geven? Dus toch door middel van bewegen? In mijn opleiding aan de ALO(Amsterdamse Academie voor Lichamelijke Oefening), heb ik geleerd lichamelijke oefening te geven, of te wel gymnastiek. Dat leek mij leuk. Later heb ik ontdekt dat lichamelijke oefening geven aan mensen die vastlopen in hun bewegen iets leuker vond. Ik ben door gegaan naar de opleiding fysiotherapie en heb mij ontwikkeld tot wat ik nu ben.Ik ben er wel zo langzamerhand achter, dat je voor bewegen wel werkende gewrichten en spieren nodig hebt. In de meeste gevallen is dit niet het onderliggende beweeg probleem, dat is voor mij wel duidelijk. Tenzij er een auto-immuun aandoening, bijvoorbeeld bij reuma, aanwezig is, dan zijn onze gewrichten aangetast, is er pijn en dat heeft effect op hoe we die gewrichten aansturen. Pijn zal altijd een belemmerd bewegen initiëren, zelfs bij mij. Dat kan 2, 3, 7 dagen duren, maar dan ga ik bij mezelf op zoek of ik, door anders bewegen, aangepast bewegen of door de basisfunctie van de spieren te testen, de pijn positief kan beïnvloeden. Dit probeer ik ook bij patiënten die bijvoorbeeld met reuma behept zijn. Met andere woorden, je gaat samen op zoek naar de meest optimale manier van aansturen van de spieren, en daardoor voel ik mij meer BeweegCoach, SpierenCoach, FysioCoach? Het is in de periode van de jaren 80, 90, heel gangbaar geweest dat er voornamelijk alleen hands-on, letterlijk: klachten uit handen nemen, werd gewerkt door fysiotherapeuten tenzij je met de sportfysiotherapie in contact kwam. Hierdoor zijn patiënten waarschijnlijk het oorspronkelijke doel uit het oog verloren. De laatste jaren verdween het hands-on werken naar de achtergrond en staan bewegen en oefenen op de voorgrond. Dat wil ik graag uitdragen, omdat daar onze kracht en de kracht van de patiënt ligt. Ik weet al geruime tijd: Neem nooit de klacht uit handen van de patiënt, deze verliest daardoor zijn/haar eigen verantwoordelijkheid. Nog steeds hoor ik veel, lees ik her en der op sites, dat het de fysiotherapeut is die het probleem wel even kan of gaat oplossen.. hands-on, naalden, shock apparatuur, manipuleren, noem maar op. Beter lijkt mij dat het als ondersteuning wordt aangemerkt en niet als oplossing. Zodat binnen onze eigen grenzen de mogelijkheden even onbeperkt zijn als daarbuiten (vrij vertaald naar Jules Deelder, dichter).

Stof tot nadenken dus...

Als Zorgverlener ontzorgen

Als Zorgverlener ontzorgen

“Jij neemt mijn zorgen uit handen” zei laatst een tevreden patiënt die de deur uit ging. “Dat is wat jij doet. Dat ik mij geen zorgen hoef te maken dat het mis kan gaan bij wat ik nu voel en dat het over gaat. Jij, als fysiotherapeut, geeft zekerheid dat het niet mis hoeft te gaan. ”Zekerheid, is dat niet wat we allemaal willen? Als er pijn wordt ervaren, kan dat zorgen geven.

Nadenken over pijn kan zorgen geven, onzekerheid over het waarom, kan het kwaad, kan het stuk.

Pijn ervaren we in ons brein en dat zet ons aan het denken. Een ieder gaat anders om met pijn.

Een deel van hoe men met pijn omgaat is, zeker weten, aangeleerd.

Men negeert pijn...

Men past zich aan...

Men beweegt naar pijn toe...

Men beweegt van pijn af...

Men verzet zich tegen pijn...

Wat ik weet is dat pijn de functie verstoort.

Een eenmaal verstoorde functie kan pijn in stand houden, wat een
verstoord functioneren tot gevolg heeft... een vicieuze cirkel.

(Foto uit eigen collectie)

Maar uiteindelijk zijn we het toch zelf, en niemand anders, die beslist of je meegaat met de pijn, oplossingen probeert te vinden, of er tegen in verzet komt. Dat maakt het voor de fysiotherapeut uiterst moeilijk om de juiste beweegadviezen te geven aan één ieder. Want nadenken over bewegen kan ook verwarring brengen. Tegenwoordig zijn de huidige middelen, zoals je smartphone, goed te gebruiken om aan de hand van een foto of video feedback te geven. Soms confronterend voor de patiënt. Proberen de verschillende beweeg opties te laten zien en voelen is dan mijn doel. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ze er achteraf niet blij mee waren. Hierdoor wordt het ook mogelijk beweeg opdrachten makkelijker thuis te doen en terug te kijken. Blijft over dat ik als fysiotherapeut nog extra zorg kan verlenen in de vorm van mobilisaties om zo het juiste bewegen, en daardoor de gewenste pijnreductie te realiseren. Afname van pijn kan resulteren in een beter functioneren, wat afname van pijn realiseert. Door middel van bewegen, functioneren onze spieren beter, blijven ze beter behouden en behouden we onze flexibiliteit en bewegingsruimte. Ruimte in bewegen die we gaan missen als we ergens last van hebben, omdat pijn beperkt en afname van functie tot gevolg heeft. Over bewegingsarmoede en daardoor verlies van spierkracht schreef ik al eens eerder. Lees ook ‘ruimte spieren’ 

Hoe vinden we nu de juiste balans? Te veel bewegen kan leiden naar pijn, tot afname van bewegingsruimte en flexibiliteit, maar te weinig bewegen ook.
Wat is te veel?
Wat is te weinig?

Echter, ik denk dat over het algemeen een ieder wel weet of men te veel of te weinig beweegt. Dat wil zeggen of men actief is, zich fysiek fit voelt of niet. Het komt wel eens voor dat je advies van meer bewegen te letterlijk wordt opgevat en dat men dan de hele dag met bewegen bezig is. Rust is ook enorm belangrijk. Uitrusten betekent herstellen, dat vergeet men nog wel eens. De juiste verhouding vinden is dus niet altijd even eenvoudig. Overleg met een zorg professional, Fysiotherapeut of personal-trainer die kan dit goed in kaart brengen, adviseren en begeleiden.


Stof tot nadenken dus...

Nu bewegen geen noodzaak meer is

Nu bewegen geen noodzaak meer is

Bewegen zit in de mens, maar nu bewegen geen noodzaak meer is, komt bewegen dan nog wel vanuit ons zelf of wordt het ons tegenwoordig voorgeschreven vanwege gezondheidsredenen?

Zitten is uit, bewegen is in! Als zitten het nieuwe roken is, zullen we dan alle stoelen ook uit ons leven bannen? Kunnen we dan een nieuwe wet invoeren waarin staat dat heel geleidelijk de stoelen en banken uit ons leven verdwijnen? Er is al een verandering te merken op dat gebied. Ik hoor namelijk her en der van patiënten dat er sta bureaus, fiets bureaus komen, staan tijdens vergaderingen enzovoorts. Misschien is het zo dat we moeten ‘loslaten wat we nodig denken te hebben' en kunnen proberen te 'voelen wat we nodig hebben'. En willen we daar zelf iets voor doen of willen we steeds meer dat anderen dat voor ons doen? Wij voelen toch zelf wanneer we behoefte hebben aan eten, naar de wc moeten, moe zijn, zin hebben om iets te gaan ondernemen of mogelijk eens naar de dokter of Fysio zouden moeten.

even zitten om na te denken..(eigen foto)

Vroeger was bewegen een noodzaak, om ons voedsel te vergaren moesten we ons verplaatsen.
Het is tegenwoordig voornamelijk andersom. De industriële ontwikkeling is zo hard gegaan dat we bijna niks zelf meer hoeven te doen, tot autorijden aan toe. Steeds meer komt naar ons toe in plaats van andersom. Ik wil niet propageren dat het niet handig is, maar de noodzaak van zelf in beweging komen raakt steeds verder uit zicht. Dat kan met zich meebrengen dat in ons bewegen haperingen kunnen ontstaan. We weten allang dat spieren onderhoud nodig hebben, hoe groter de spier hoe meer onderhoud, en dat wat we niet nodig hebben door het lijf wordt 'opgeruimd'. Wie veel stil zit krijgt zwakkere spieren en broze botten. Indien de verhouding bewegen/rust verstoord raakt, kunnen er dus haperingen in bewegen komen die we als last kunnen gaan ervaren. Lees nog eens deze blog over wat er met inactieve spieren gebeurd: Ruimtespieren
Ik probeer al langere tijd bewegingen uit het dagelijks bewegen te vertalen naar oefenprogramma's. Het inventariseren en analyseren van hoe mensen bewegen binnen zijn of haar woon-, werk- en sportsituatie kan heel veel informatie geven. We gaan immers allemaal op bed liggen, staan weer op, gaan zitten op een stoel of bank, doen boodschappen en meer. Ik loop buiten met de cliënten , ga traplopen, stap op en af de stoep en de fiets of vraag welke hulpmiddelen ze zijn gaan gebruiken in 'moeilijke situaties'. Alleen al het bewustzijn daarvan is weer even nodig om wakker te worden en te beseffen hoe we ons lijf zijn gaan gebruiken en zelf daardoor haperingen in stand houden. Hierdoor komen we er ook achter of we voldoende onderhoud plegen aan onze spieren. Daarvoor is het uiteraard belangrijk goed te kijken, en soms ook te voelen, hoe mensen bewegingen uitvoeren. Ik heb nog nooit gehoord dat ze er niks aan hebben. Wel heb ik vaker gehoord: "Ga maar naar Karin, die ziet en weet alles, nou alles, ik weet veel ja". Alleen maar handig toch, want dan kan je in je dagelijks bewegen tegelijk oefenen en je taken doen zonder dat er een scala aan aparte oefeningen gedaan moet worden. En het werkt ook simpel, je hebt altijd je oefenstof binnen handbereik. Echter als mensen wel de behoefte hebben aan extra oefeningen dan kan dat uiteraard ook! Ik heb een kast vol!
Het is dus een vrijwillige keuze om je in een 'gemakkelijk zittende kleding' te hijsen en extra te gaan bewegen, maar doe dat alleen als je die behoefte voelt en er de energie voor hebt.

Kom anders eens langs voor advies als je 'vastzit’.

Stof tot nadenken dus...

Bewegen of Sporten tijdens en/of na ziekte

Bewegen of Sporten tijdens en/of na ziekte 

Nu, na 7 maanden (en 3 maanden geen blog) hectiek, weer 'rust' in de tent. En met rust bedoel ik niet niks doen. Nee, meer tijd hebben om weer aan matig bewegen te denken en te doen. Ik ben tijdens de hectiek fanatiek door gegaan met mijn eigen bewegen om 'fit' te  willen blijven: 

- een lange steile berg op fietsen, 

- meer dan 10 km gaan hardlopen 3x per week, 

- Spieroefeningen voor het hele lijf, elke dag. 

- En.. oh ja ook nog 4,5 dag per week hard werken

- Tussendoor probeerde ik voldoende te eten, eigenlijk leek dit alles eerder op Topsport.

(foto op de Mont Ventoux vlak voor de top, na bijna 2 uur trappen)

Afgelopen week ben ik daarvoor even gestraft. Al die maanden je rug recht houden werd mijn rug even te veel. Een optelsom van vermoeidheid, drukte en maar willen en moeten doorgaan. Voorzichtig bewegen, weinig zitten en elk uur  5 minuten oefeningen doen helpt om de structuren weer tot rust te laten komen, en jezelf ook want je kan even niet zoveel doen.In mijn werk kom ik regelmatig patiënten tegen die tijdens ziekte, oververmoeidheid of blessures willen blijven bewegen of zelfs intensief sporten. Ik heb het mogelijk ook wat overdreven.Er zijn ook patiënten die als eerste hun eigen beweging of sporten laten vallen als er te weinig tijd is door andere stressfactoren. Waarom? Kunnen we ook op alle niveaus iets gas terug nemen in tijd en intensiteit? Hoe houden we de gezonde verhoudingen in stand zodat we in 'stand' blijven?

Bewegen, is in mijn ogen, gericht bezig zijn je eigen conditie en fitness niveau te verbeteren of te onderhouden ten opzichte van jezelf, om je lichamelijk fijn en niet vermoeid, zwaar, te voelen. De beweegvorm maakt in mijn ogen niet uit. Iedereen kan bewegen. Soms wil niet iedereen bewegen en dat kan verschillende oorzaken hebben. In de meeste gevallen zijn er allerlei excuses die eigenlijk niet ter zake doen. Patiënten denken vaak ook dat bewegen moet inhouden dat je iets langdurig moet doen. Dat hoeft helemaal niet, rustig wandelen en lichaamsoefeningen doen kan ook heel heilzaam zijn. Zwaai maar eens 10 keer met de armen heen en weer nadat je dit gelezen hebt.. lekker hè, er gaat weer wat stromen daar boven in je schouders en armen.

Tijdens een ernstige ziekte, van jezelf of je omgeving, is het zelfs verstandig om elk uur even te bewegen voor jezelf, al is het maar je been of arm optillen of buigen en strekken omdat men tijdens langdurige inactiviteit veel spiermassa en dus fitheid verliest. 

Zie ook mijn blog over de 'Ruimtespieren' 

Bewegen doe je dus voor je eigen fitheid, bij sporten meet je je eigen fitheid ten opzichte van anderen, maar dat hoeft niet altijd. Zorgen voor een goede balans tussen rust en inspanning, is niet altijd even makkelijk.

Bespreek daarom je wens om fit te willen worden of te kunnen blijven in moeilijke tijden en je doelen altijd met een fysiotherapeut of personal-trainer.

Stof tot nadenken dus...

Want de Blessure is de grens

Want de Blessure is de grens

Blessures, hoe kom je eraan, hoe kom je ervan af..

Vaak krijg ik deze vraag: hoe kom ik nou aan deze blessure?  

Onder een blessure wordt meestal iets van de weke delen van ons lichaam bedoeld, zoals spieren, pezen en banden.  Een spontane blessure aan het bot komt veel minder vaak voor. Spontane bot blessures, breuken meestal, zoals een stress fractuur, ontstaan meestal als gevolg van een val of een intern afwijkende oorzaak, bijvoorbeeld botontkalking. Binnen de sport komen wel stressfracturen voor bij te véél, te váák, te lang druk- of stootbelasting, gepaard gaan met ondervoeding en oververmoeidheid.

Deze keer heb ik het over spierblessures, als meest voorkomende blessure.

Spieren zijn een van de meest flexibele onderdelen van het lichaam. Tegenwoordig wordt eindelijk veel geschreven over het feit dat we tot op hoge leeftijd onze spieren kunnen blijven trainen.

Als een spier inactief is kan deze 'krimpen' in omvang (atrofie), en zo weten we ook dat als een spier voldoende actief is deze kan groeien en sterker belastbaar wordt.

(Eigen foto)

Wat gaat er mis bij blessures?

Bij een blessure is sprake van hinder tijdens bewegingsactiviteiten in het dagelijkse leven of sport waarbij de oorspronkelijke gewenste belasting niet meer mogelijk is zonder een pijn beleving. Het bewegen wordt dan bemoeilijkt en soms heel beperkt. Dit kan op langere termijn gevolgen hebben voor de spieromvang en dus functie. Pijn geeft inhibitie, remt de juiste spierspanning en leidt op langere termijn ook tot spierfunctieverlies. Terug naar de beginvraag: Wat is nou eigenlijk een spierblessure? Ik probeer altijd uit te leggen dat ik de spier vergelijk met een elastiekje, een goed elastiekje is flexibel, uittrekbaar en krimpt weer. De flexibiliteit neemt af naarmate het verder wordt uitgerekt. Op het eind stopt de rekbaarheid.

Bij een spier kan uitrekken op 2 manieren gebeuren:

-  spier trekt eerst samen en wordt daarna uitgerekt onder belasting, blijft aangespannen, of wel de spier is excentrisch, hij verlengt en levert kracht.

- ook kan men een spier uitrekken zónder dat daarbij de spier aangespannen wordt, dit gebeurt   tijdens het rekken(stretchen).

Het krimpen, verkorten kan ook op 2 manieren gebeuren:

- spier trekt samen en levert kracht, of wel de spier is concentrisch, hij verkort en levert kracht.

- spier is inactief en raakt geatrofieerd wordt daardoor stug en stijver, minder uitrekbaar.

Als de spier samentrekt dan is het belangrijk dat hij daarna weer soepel terugkeert naar de rust lengte. Als we een oud, uitgedroogd elastiekje (inactief geweest voor lange tijd) uit de la pakken en we rekken het maximaal uit, dan gebeurt er meestal het voorspelbare: het knapt op zijn maximale lengte. Een goed, nieuw elastiekje zal bij dezelfde maximale lengte wel heel blijven (dat is mijn ervaring). Als je het nieuwe elastiekje forceert, zal deze uiteraard ook kunnen knappen, deze vergelijking gaat ook op met spieren. Als spieren niet voorbereid zijn op een komende activiteit, bijvoorbeeld maximaal uitgerekt worden, zal er gemakkelijk een blessure kunnen optreden. Een spier in goede conditie, voorbereid op wat komen gaat, zal minder snel kapot kunnen gaan. Als er bij bewegen en sporten continu pijntjes, irritaties of echt een beperkende hinder voor bewegen aanwezig is, dan is datgene wat je van de spier vraagt te veel. Simpeler kan het niet. Er is nog 1 andere mogelijk oorzaak van spierblessures bij bewegen, namelijk dat het mechanisme waaraan de spier vast zit, geblokkeerd is, beperkt is in zijn beweeglijkheid, een gewricht dat door de spier in beweging gezet moet worden. De spier trekt aan iets wat niet in beweging wil komen. Vergelijk de deur is dicht en je blijft duwen.

Wat zou hiervoor de oplossing kunnen zijn?  

Neem eerst de tijd om de blessure tot rust te laten komen en te genezen. Dan de mechaniek te laten nakijken, bijvoorbeeld bij de Fysiotherapeut. Regelmatig oefeningen doen om de spier voor te bereiden op wat komen gaat is aan te raden, omdat een krachtige spier meer elastisch is. Of dit nou activiteiten in het dagelijks leven zijn of dat dit intensieve sportactiviteiten zijn, dat maakt niet uit. Het gaat erom dat je ze doet!
Begrijp hoe bewegen in elkaar zit..



Stof tot nadenken dus...