Niet meer 'Sportief Actief' zijn, dat was wat er door mijn hoofd ging de laatste weken. Begin dit jaar schreef ik over hoe de overgang mij in mijn greep hield. Sommigen gaven aan dat ik hiervoor te oud was, 'laat climacterium' noemen ze dit als het rond je 60ste pas echt opspeelt, echt dat kan gewoon als je maar luistert naar de patiënt.
Nu is daar gelukkig stabiliteit in gekomen. In samenwerking met mijn huisarts en andere artsen om uit te sluiten dat er geen andere zaken speelden heb ik mijn nieuwe evenwicht wel gevonden. Ik combineerde mijn werk, 32 uur, tot nu toe nog steeds met 3x in de week een klein rondje hardlopen maximaal 5km wat voor mij stress verlagend werkt, het 'hoofd leeg' maken noemt men dat wel eens. Daarnaast doe ik vrijwel mijn hele leven aan rustige spier fitness training. Tot het moment, eind april dit jaar. Tijdens 'werk in uitvoering' voelde ik iets gebeuren aan de binnen achterkant van de "in de prehistorie ooit paar keer geopereerde linkerknie" zoals de specialist dit noemde. Ik dacht meteen; 'oh jee voelt niet oké!' Lang verhaal kort, steeds meer klachten leken op een Hamstring pees of knieholte spier-pees blessure. Kan, dacht ik en hoopte ik, natuurlijk. Wat doen we dan? Ja, oefeningen zoals de regels dat voorschrijven.. maar niks hielp en het werd alleen maar erger. 'Tja, maar je knie is versleten... dat weet je toch?' 'Maar artrose 'pijn' voelt anders' zeg ik, 'dat weet ik al jaren, dit voelt anders!'
Het moeilijkste is dat ik veel weet en daardoor niet altijd objectief ben naar mezelf. Dit is voor de ander lastig, die hierdoor misleid kan worden. Goed luisteren en geen oordeel hebben voordat je het hele verhaal aangehoord hebt. Hardlopen is niet de oorzaak geweest van deze klacht. Het is ook niet slecht geweest al die jaren, want er blijkt er nog steeds bij mij een redelijke hoeveelheid kraakbeen te zitten, heeft het röntgen onderzoek uitgewezen. Het speelt wel mee dat er door artrose 'haakjes en oogjes' aan de bot randen zitten, dat is de artrose. Echter als je door plotselinge kracht de boel te strak trekt dan kan er wel eens iets loskomen of klem te komen zitten.
Opmerkingen die in 2 minuten voorbij kwamen tijdens eerste onderzoek op de behandeltafel:
"Ja, hardlopen is slecht voor knieën."
"Patiënten kunnen na een kruisband operatie de knie nooit meer helemaal strekken zoals daarvoor."
"Patiënten met artrose kunnen hun knieën niet helemaal meer strekken in de loop der tijd"
"Dat kracht verlies van het bovenbeen past bij artrose"
Mijn hersenen draaiden ineens overuren. Alles wat hier gezegd werd, klopte mijns inziens niet in het moment. Het beeld zag er wel zo uit, maar dat was een gevolg van? Eerder schreef ik op 21-2-2018 in een blog hier: Wat ik weet is dat pijn de functie verstoort en een eenmaal verstoorde functie de pijn in stand kan houden, wat een verstoorde functie tot gevolg heeft: een vicieuze cirkel. De dokter is voor de pijn als bewegen en spierfunctie oefeningen die pijn niet doen afnemen maar toenemen. Terecht zegt een dokter wel eens; "Ja, maar ik kan uw pijn niet invoelen. Dat is voor iedereen anders". Na het zien van de röntgenfoto's was de specialist verbaasd over het nog aanwezige kraakbeen. Hierdoor kon hij wel beleid en handelen uiteen zetten. Zijn conclusie was nu een 'slijmvlieswand' ontsteking van het kapsel en daarvoor kunnen ze een injectie plaatsen in het gewricht. Ik dacht, alles wat je nu kan doen tegen de pijn is goed. Het maakte mij niet meer uit op dat moment. En zo geschiedde.
Er is en wordt veel onderzoek gedaan naar pijn. Pijn is iets wat in je hersenen wordt verwerkt vanuit prikkels elders in het lichaam. Het is inderdaad voor iedereen anders en blijft altijd moeilijk voor de aanhorende partij er iets mee te kunnen en/of te willen doen. Zodra er geen afwijkingen buiten de geldige normen zijn gevonden, kan daar de pijn niet vandaan komen, zo werkt het nu in de geneeskunde. Waag het niet te zeggen dat het tussen je oren zit, want dat is alleen de plek waar de pijn wordt verwerkt, vind ik. Maar goed, er zit er nog steeds iemand tegen over je, die niet kan functioneren omdat de pijn hem of haar daarin belemmert. Over het algemeen wil men graag de pijn graag zo snel mogelijk ergens aan kunnen koppelen. Vaak ook om het zelf als hulpverlener te kunnen begrijpen en zodat we het euvel kunnen aanpakken. Ik denk in oplossingen, het één leidt tot het ander. Waar in de keten moet je ingrijpen of alleen het gevolg eerst aanpakken, dus de collateral damage, om tot de kern te kunnen komen? En dan is er nog omgaan met pijn. Waar moet je stoppen en waar moet je toch doorgaan?
En ja, misschien houdt het hardlopen hierbij op. Dat is net zo moeilijk te aanvaarden in het begin als voor ieder ander die om wat voor reden zijn favoriete bezigheid of iets wat je graag doet moet beëindigen. Of dat nu in mijn geval mijn rondje hardlopen is of dat je als topsporter die beslissing moet nemen! Het is mentaal even zwaar, maar er zijn perspectieven, die zie je pas na verloop van tijd, die komen er wel als je zelf wilt en dat zelf inziet. Daar gaat geen hulpverlener over, die adviseert alleen maar.
De verschillende blogs die ik heb geschreven, zijn voornamelijk geschreven vanuit het perspectief van een hulpverlener. De laatste 2 toch specifiek over mij als patiënte, aan de andere kant van de lijn.. Misschien leuk om nog eens een andere te lezen, zie het blogarchief. Neem de tijd, want het zijn er nu al 26! Ik loop inmiddels met minder pijn, heb kracht- en actief stabiliteit-verlies, maar dat is op te bouwen met oefeningen die geen provocatie hoeven te zijn voor de nu aangepakte ontsteking. Verder moet deze injectie zijn werk doen de komende 6 tot 8 weken.
ps: en toen kwam de beklemming van de buitenmeniscus of losliggend stuk kraakbeen erbij, ontstaan, voor mijn gevoel, na de röntgenfoto's onder stress genomen. Toen pas speelde dat op en zat in de weg. Alles wat ik deed werkte tegen mij, oefeningen, pijnstilling, fysiotherapie, de beperking en pijn bleef stabiel slecht.
Einde van het verhaal: de verstoorde functie houd de pijn in stand. Er ligt of zit iets klem, al 5 weken hetzelfde patroon. De oplossing is die functie verstoring te verhelpen. Ik mag hopen dat dat gaat lukken..
Stof tot nadenken dus..
