De Dokter... in Bewegen! Exercise Is Medicine...

De Dokter...  in Bewegen! Exercise Is Medicine...

Pijnstilling: Tabletten op recept of oefeningen op recept...

Als de dokter het zegt dan volgt men dit over het algemeen, zonder enige twijfel, want de dokter is immers de geneesheer/vrouw, opgeleid om iemand beter te maken..

Hij/zij schrijft een recept uit en zegt er ook nog bij dat het belangrijk is de kuur af te maken.
Het is niet fijn en zeer hinderlijk voor je functioneren om pijn te ervaren.
Pijn heeft een beschermende functie en het is niet altijd verstandig de pijn met pijnstillers te stillen. Stillen zegt het al, stil maken. Als iets zich stil houdt wil dat nog niet zeggen dat het weg is. Anders gezegd is de mogelijke oorzaak van de pijnervaring ook aangepakt?
In mijn werk gaat het om pijn aan het bewegingsapparaat en pijn bij wel of niet bewegen.
Pijn aan het bewegingsapparaat kan een signaal zijn van minder goed functioneren van onze spieren en gewrichten. Minder goed functioneren leidt op langere termijn ook tot verlies van functie.
Het is moeilijk om normaal te bewegen terwijl het pijn doet. Men heeft de neiging het juist te beschermen door het met rust te laten en compensatoir te bewegen waardoor de pijn op dat moment niet verergerd. Deze compensatie in het bewegingspatroon hebben we vaak zelf niet in de gaten. Als we onze spieren met rust laten, zullen ze na verloop van tijd atrofiëren. Als spieren afvallen, atrofiëren, en minder hun functie uitoefenen worden ze zwakker en stijver. Dit ervaren we weer als hinderlijk, mogelijk ook pijnlijk bij gebruik.
Ik ben ervoor om deze compensatie in bewegingspatroon, die de pijn ook in stand kan houden, te signaleren en er iets zinnigs mee te doen voor de patiënt.

Als we 'pijnstilling' realiseren met medicijnen zijn we eigenlijk niet op zoek naar de oorzaak van de pijn, maar bestrijden we het symptoom pijn. Dan ben je dus niet op zoek naar oplossingen zeker niet voor op langere termijn. Tenzij al duidelijk is dat het niet anders kan.
We kunnen zelfs afhankelijk worden van die pijnstillers, er verslaafd aan raken.
Het is vaak lastig de oorzaak van pijn te vinden, zeker als de pijn al langer bestaat. Hier praat ik over in mijn vak, namelijk pijn bij bewegen en aan het bewegingsapparaat. Daar ben ik voor opgeleid. In de meeste gevallen kunnen patiënten met mijn hulp met bewegen hun eigen pijnervaring beïnvloeden zonder daarbij afhankelijk van mij te worden. Ik hoop wel dat patiënten hierdoor hun pijn positief beïnvloeden en in die zin 'verslaafd raken' aan het beter bewegen of oefeningen doen. Vooruit kijkend, dat een ieder zijn eigen beweegrecept altijd op voorraad heeft, als langere termijn oplossing, als nodig is.
Ik ben van mening dat nog steeds een groot aantal huidige (huis)artsen en ook de langstzittende, minder kennis hebben van het bewegingsapparaat en over wat compensatoir bewegen doet met ons hele beweegstelsel op langere termijn. Daardoor wordt er nog steeds snel pijnstilling voorgeschreven in de vorm van tabletten. Er wordt nog steeds te weinig aan ons, fysiotherapeuten, gevraagd welke mogelijke combinatie, oefentherapieën, ondersteund met tijdelijke pijnstilling in tabletvorm mogelijk zijn. Is dit arrogantie, verdienmodel?
Ik zie De Fysiotherapeut als de 'De Dokter in Bewegen'.

Ik zie het al voor me, en hoop dat de huisartsen dat durven te doen: Ik stuur u door naar de 'De Dokter in Bewegen', die kan u verder het juiste beweeg recept voorschrijven!

Lets hope so.

Stof tot nadenken dus...

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden

Beginners hebben weinig tot geen trainingservaring en gaan daardoor vaker de fout in dan getrainden. Een belangrijk aspect is dat ze eerst hun persoonlijke grenzen moeten zien te bepalen, de zwakke schakels. Laat het lichaam eerst aan inspanning wennen pas dan kan er aan een opbouw begonnen worden. De meeste trainingen ca. 80% laag intensief, dus een makkelijk trainings-gevoel, dit kan overbelasting en met name mechanische overbelasting voorkomen. Met mechanische belasting worden de gewrichten, pezen en spieren bedoeld die langer nodig hebben om stevig te worden voor de inspannings-belasting.

(foto eigen bezit)

Getrainde mensen hebben na een blessure periode vaak nog een goede cardio-capaciteit en als de blessure dan niet meer te voelen is, is de neiging om te snel op te bouwen aanwezig. Hierdoor is de kans op nieuwe blessures vrij groot. Getrainde mensen moeten dus ook rekening houden met "verloren" belastbaarheid tijdens de rustperiode. Eigenlijk is vooral de specifieke belastbaarheid voor de sporttak weg. Er is geen echte formule, maar mijn ervaring heeft mij geleerd dat je voor elke week dat je niet kan trainen minimaal 2 weken herstel nodig hebt voordat je op je ''oude niveau'' verder kunt gaan. Dus 6 weken rust betekent dus gemiddeld 12 weken opbouw, om op je oude niveau verder te kunnen. Fouten maken is niet erg als je maar léért van je fouten, dat werkt ook blessure preventief.

Extra fitness werkt ook blessurepreventief, hiermee bedoel ik spier-fitness= mechanische belastbaarheid. Je wordt er niet beter of sneller van maar het beschermt je tegen blessures waardoor je intensievere trainingen beter aan kan. Van de intensievere trainingen word je wel sneller en sterker. Het lichaam leert dan de intensievere trainingen beter te ''dragen''. Zo'n circa 20% van je trainingen kunnen veilig intensief zijn. Kracht, fitness en spieroefeningen moeten gerelateerd worden aan het trainingsdoel. Trainingsdoelen worden gemaakt in tijd en moeten overzichtelijk en haalbaar zijn.

Spier-fitness training begint met het leren van de mogelijkheid wat ze voor een lichaam kunnen betekenen. Waar gebeurt wat…als…voelen…doen...en snappen waarom oefeningen op een bepaalde manier in vorm en intensiteit gedaan moeten worden. En waar moet je de oefeningen goed voelen, aan welke spieren. Niet zomaar doen omdat het gezegd wordt, meedenken is gewenst!

Spier-fitness training kan je leren controle te hebben over bewegingen met een minimaal extra gewicht. Leren voelen wat er gebeurt. Pas dan kan er met meer extra gewicht gerichter worden getraind. Ik zeg altijd dat de hoeveelheid gewicht die eraan hangt niets zegt over de kwaliteit, aan ''domme kracht'' heb je niets. De uitvoering van de bewegingen en het juiste gevoel daarbij zegt veel meer over de kwaliteit van die training.
Weer even terug naar vorige blog: https://fysiosportcoach.blogspot.com/2018/08/wat-je-moet-weten-over-trainen-en-de.html

waarin ik aangeef dat trainingsprikkels het ''lichaams'' evenwicht verstoren. Dit houdt in dat er regelmaat, maar ook variatie moet zijn in de trainingen(prikkels). Afwisselend hoog en laag, en soms met sterke variatie bijvoorbeeld in snelheid en traagheid van bewegen of aantallen of series. Langdurig eenzelfde prikkelniveau laat het lichaam ''inslapen'' met als negatief effect de toename van blessuregevoeligheid. Eenzijdig trainen is dus niet verstandig. Soms maakt men fouten, maar als je deze goed inventariseert, evalueert en er naar handelt kun je er alleen maar van leren, jezelf verbeteren, en heb je minder kans op nieuwe blessures. Dus eerlijk zijn naar jezelf en het niet voor de coach of trainer doen. Zo leer je de beperkingen en de zwakke schakels van je lichaam kennen. Als het lichaam eenmaal gevorderd getraind is kunnen er meer sportspecifieke belastende trainingen samengesteld worden.

Schroom niet om informatie in te winnen bij deskundige mensen op dit gebied.
Rust= Herstel=Opbouw=Aanpassing van je trainingsniveau

Stof tot nadenken dus...

Gebruiksaanwijzingen en Instructies

Gebruiksaanwijzingen en Instructies

Gebruiksaanwijzingen, ja dat is vaak een gedoe. Sommige zijn daar wars van, gaan aan de slag en zien wel waar ze uitkomen. Sommigen zijn bloedserieus en volgen de aanwijzingen precies, soms te precies en vergeten daarbij na te denken wat ze aan het doen zijn.

Soms zit er bij een nieuw product wat je koop een instructieboekje in plaats van een gebruiksaanwijzing. Wat is nu het verschil? Geen idee eigenlijk.

In mijn werk geef ik instructies over bewegen, dat wil zeggen: aanwijzingen. Of zijn dat gebruiksaanwijzingen? Dat kan algemeen of specifiek zijn. Iemand vroeg mij: "Hoe doe je dat dan?” Of “Heb je een standaardprogramma, dat je voor iedere blessure klaar hebt liggen?” Nee, niks is standaard en zeker de mens niet. Wat ik weet is dat een ieder verschillend leert. Voor een ieder specifiek zul je eerst de patiënt moeten leren kennen en dat doe je door een aantal contactmomenten af te spreken, waar ik kijk naar hoe iemand beweegt.

“Waarom wil je de gebruiksaanwijzingen kennen?” kreeg ik als vraag. “Een blessure is toch iets met een spier, daar zijn toch gewoon oefeningen voor?”. Ja dat klopt, maar niet iedereen heeft baat bij dezelfde oefeningen dan wel gebruiksaanwijzingen. Hoe iemand leert is voor iedereen verschillend. Je zal dan ook per persoon de juiste gebruiksaanwijzingen moeten vinden.

Als je de gebruiksaanwijzingen gevonden hebt, dan kan je de juiste instructies geven, of de juiste aanwijzingen. Niet meer dan dat.

Ik wil blijven schrijven over bewegen, ik wil training geven in bewegen, en niet alleen in aparte spieren, ik zal mij focussen op simpele manieren van bewegen, vertaald naar ons dagelijks leven, want daar ben ik goed in. Voor ieder een persoonlijke gerichte aanpak.

Stof tot nadenken dus...